چمن کہ تاقیامت گل او بہار باد

چمن کہ تاقیامت گل او بہار باد
صنم کہ بر جمالش دو جہاں نثار باد

نگاہِ میر خوباں بشکار می خرامد
کہ بتیر غمزۂ او دل و جاں شکار بادا

بدوچشم از دو چشمش چہ پیا مہاست ھر دم
کہ دو چشم از پیامش خوش و پرخمار بادا

بغدائے تن تو منگر کہ ببوسد بر نرود
بغدائے جاں نگر کو خوش و پائیدار بادا

در زاھدے شکتم بدعا نمود نفریں
کہ بر و کہ روزگار ت ہمہ بے قرار بادا