چمن کہ تاقیامت گل او بہار باد
صنم کہ بر جمالش دو جہاں نثار باد
نگاہِ میر خوباں بشکار می خرامد
کہ بتیر غمزۂ او دل و جاں شکار بادا
بدوچشم از دو چشمش چہ پیا مہاست ھر دم
کہ دو چشم از پیامش خوش و پرخمار بادا
بغدائے تن تو منگر کہ ببوسد بر نرود
بغدائے جاں نگر کو خوش و پائیدار بادا
در زاھدے شکتم بدعا نمود نفریں
کہ بر و کہ روزگار ت ہمہ بے قرار بادا