| نسیما جانب بطحا گذر کن ز احوالم محمد را خبر کن توئی سلطان عالم یا محمد زروئے لطف سوئے من نظر کن بہ برایں جان مشتاقم بر آں جا فدائے روضۂ خیرالبشر کن مشرف گر چہ شد جامیؔ زلطفش خدایا ایں کرم بارے دگر کن |
از حسن ملیح خود شور بجہاں کردی
ہر زخمی و بسمل را مصروف فغال کردی
بے جرم خطا قتلم از نازِ بتاں کردی
خود تیغ، زدی برمن نام دگراں کردی
مدہوش بیک ساغر اے پیر مغاں کردی
دل بردی و جاں بردی بے تاب و تواں کردی
خود آئینہ روبودی خود آئینہ بے خود
ایں طرفہ تماشا بیں در بزمِ جہاں کردی
شُد جامیٔ بے چارا از عشق تو آوارہ
آوارۂ غربت را در خاک نہاں کردی
وَصَلَّ اللہ عَلٰی نورٍٍکز و شُد نورِ ہا پیدا
زمیں از حُبّ اُو ساکن، فلک در عشق اُو شیدا
از ودر ہر تنے ذوقے وزودر ہر دِلے شوقے
ازوبر ہر زباں ذکرے وز ودرہر سرِ سودا
محمد احمد و محمود وے را خالقش بستود
کزوشد بو د ہر موجود زوشد دیدہ ہا بینا
اگر نامِ محمد ﷺرا نیا وردِ شفیع آدم
نہ آدم یا فتے توبہ نہ نوح از غرق نجینا
نہ ایوب از بلاراحت نہ یوسف شوکت و حشمت
نہ عیسٰی آں مسیحا دم نہ موسیٰ آں ید بیضا
دو چشم نرگینش را کہ ماز اغ البصر خوانند
دو زلف عنبرینش رآلہ والیل اذا یغشٰی
زسرِّ سینہ اش جاؔمی الم نشرح لکَ برخواں
زمعرا جش چہ می پرسی کہ سبحان الذی اسریٰ
مرحبا سیدِ مکی مدنی العربی
دل وجاں باد فدایت چہ عجب خوش لقبی
من بیدل بجمال تو عجب حیرانم
اللہ! اللہ! چہ جمال است بدیں بوالعجبی
نسبت نیست بذات تو بنی آدم را
بر تر از عالَم و آدم تو چہ عالی نسبی
ماہمہ تشنہ لبانیم و توئی آب ِحیات
رحم فرما کہ زِحد می گزر و تشنہ لبی
ذاتِ پاک تو دریں ملکِ عرب کردہ ظہور
زِآں سبب آمدہ قرآں بہ زبانِ عربی
چشمِ رحمت بُکشا سوئے من انداز نظر
اۓ قریشی لقبی! ہاشمی و مُطَّلبی!
سیّدی اَنتَ حبیبی و طبیب قلبی
آمدہ سوئے تو قدسی پۂ درماں طلبی
زِرحمت کن نظر برحالِ زارم یا رسول اللہ !
غریمم ، بے نوایم، خاکسارم یا رسول اللہ !
زِداغِ ہجر تو کہ دل فگارم یار سول اللہ!
بَہارِ صد چمن در سینہ دارم یا رسول اللہ !
توئی تسکینِ دل، آرامِ جاں ، صبر وقرارِ من
رُخِ پُر نور بنمُا بے قرارم یا رسول اللہ !
توئی مولائے من، آقائے من، والی و جانِ من
توئی دانی کہ جُز تو کس ندارم یا رسول اللہ !
دمِ آخر نُمائی جلوۂ دیدار جاؔمی را
زِ لطف تو ہمیں امیدوارم یا رسول اللہ !
منم ادنٰی ثنا خوان محمد ﷺ
غلامِ از غلامانِ محمد ﷺ
محمدﷺ ہست مہمانِ خداوند
دُو عالَم ہست مہمانِ محمد ﷺ
تمامی انبیآء و اولیآء ہم
نمک خوردند از خوانِ محمد ﷺ
گنہگارم سیہ کارم ولیکن
بدستم ہست دامانِ محمد ﷺ
محمد ﷺحامد و حمدِ خداوند
خدائے ما ثنا خوانِ محمد ﷺ
نہ تنہا ہست جاؔمی نعت خوانش
خدا ئے ما ثنا خوانِ محمد ﷺ
تنم فرسودہ جاں پارہ زِ ہجراں یا رسول اللہ !
وَلم پژمردہ آوارہ ، زِعصیاں یا رسول اللہ !
چوں سوئے من گزر آری، منِ مسکیں زِناداری
فدائے نقشِ نعلینت کنم جاں یا رسول اللہ!
زِکردہ خیش حیرانم سیاہ شُد روزِ عصیانم
پشیمانم، پما خنم ، پشیما ں یا رسول اللہ !
زِ جام ِحُبِّ تو مستم ، بہ زنجیرِ تو دل بستم
نمی گویم کہ من ہستم، سُخَنداں یا رسول اللہ!
بصدّیقت خریدارم ، عُمر را دوست می دارم
فدا سازم دل وجاں را بعثماں یا رسول اللہ !
چوں بازوئے شفاعت را کُشائی بر گنہگاراں
مکن محروم جامیؔ را ، درا آں یا رسول اللہ !
گل از رُخت آموختہ نازک بدنی را بدنی را بدنی را بدنی را
بلبل زِ تو آموختہ شیریں سخنی را سخنی را سخنی را سخنی را
ہر کس کہ لب لعل تُرا دیدہ بہ دل گفت
حقا کہ چہ خوش کندہ عقیقِ یمنی را، یمنی را یمنی را یمنی را
خیّاط ِ ازل دوختہ بر قامتِ زیبا
در قِدّ تو ایں جامۂ سر وِچمنی را چمنی را چمنی را چمنی را
از جاؔمیٔ بے چارا رسانید سلامے
بر در گہہِ دربارِ رسول ِمدنی را مدنی را مدنی را مدنی را
چوں ماہ ِ در ارض و سما ، تاباں توئی، تاباں توئی
رشکِ ملک، نورِ خدا، انساں توئی ،انساں توئی
روشن زرویت دو جہاں ، عکسِ رُخَت خورشید و ماہ
اۓ نورِ ذاتِ کبریا ! رخشاں توئی، رخشاں توئی
آیات ِقرآں اَبرُویت، تفسیر ِقرآں گیسُویَت
اۓ روئے تو! قرآنِ ما، ایماں توئی ، ایماں توئی
یا مصطفٰے !یا مجتبٰے! ارحم لنا، ارحم لنا
دستِ ہما بے چارا را، داماں توئی، داماں توئی
من عاصیم ، من عاجز م ، من بیکسم حالِ مرا
یا شافعِ روزِ جز ا! پُر ساں توئی، پُرساں توئی
جاؔمی رود از چشمِ ما جلوہ نما بہرِ خدا
جان و دلم ہر دو فدا، جاناں توئی، جاناں توئی
نسیما !جانبِ بطحا گزرکن
زِ ا َحوالم محمدﷺ ر اخبر کن
توئی سلطانِ عالم یا محمد!ﷺ
زروئے لطف سوئے من نظر کن
بسر ایں جانِ مشتاقم در آں جا
فدائے روضۂ خیر البشر کن
مشرف گرچہ شد جاؔمی ز لطفش
خدایا !ایں کرم بارِ دگر کن
