غماں نے لا لیا ہر سمت ڈیرا یا رسول اللہ ﷺ!
تے ٹُٹا آس میری دا بنیر ا یا رسول اللہ ﷺ!
کَدوں مُکّے گی کالی رات ایہہ میرے مقدر دی
کَدو ہو وے گا خوشیاں دا سویرا یا رسول اللہ ﷺ!
جنابِ فاطمہ نے شَرّ و شَیرہ دا صدقہ (رضی اللہ عنہم)
مدینے وِچ پَوے میرا وی پَھیرا یا رسول اللہ ﷺ
رخ وَالۡفجر اتوں گیسوئے وَالّیل سرکار کے
مِٹا دیو میرے دل دا ہَنِیرا یا رسول اللہﷺ!
مدینے جان دی مُڑ کے ناں ہوئی آس پوری اے
میں اپنا زور لایا اے بُہتیرا یا رسول اللہ ﷺ
بڑا مجرم ،بڑا بدکار، پاپی ،تے کمینہ اے
قصیدہ گو مگر صؔائم ہے تیرا یا رسول اللہ ﷺ!
کملی والے میں صدقے تری یاد توں آکے جو بے قرارا ں دے کم آگئی
ایسی باغِ مدینہ چوں اٹھی مہک کنیاں دکھیاں لاچاراں دے کم آگئی
اپنے اپنے مقدر دی ہوندی اے گل، آئیاں دایاں ہزاراں سی مکّے دے ول
جیڑی ڈاچی قدم وی نہ سَکدی سی چَل ،عرش دے شہسواراں دے کم آگئی
شان صدیق و فاروق دی کی دساں، کیتا اللہ نے جنہاں دا اُچا نشاں
سبز گنبد دے اندر جو بچدی سی تھاں، کملی والے دے یاراں دے کم آگئی
لین خوشبوئے زلف حبیب خدا آئی جنت دے وچوں سی باد صبا
چھو کے لنگدی جدوں گیسوئے مصطفٰے جاندی جاندی بہاراں دے کم آگئی
آؤندی عملاں دے ولّوں سی صؔائم شرم، کملی والے نے رکھیا اے ساڈا بھرم
دن قیامت دے سوہنے دی نظر کرم ،میرے جئے عیب کاراں دے کم آگئی
طیبہ کی ہے یاد آئی ،اب اشک بہانے دو
محبوب نے آنا ہے ، راہوں کو سجانے دو
مشکل ہے اگر میرا ،طیبہ میں ابھی جانا
اۓ بادِ صبا میری آہوں کو تو جانے دو
میں تیری زیارت کے قابل تو نہیں مانا
یادوں کو شہا! اپنی خوابوں میں تو آنے دو
اَشکوں کی لڑی کوئی اب ٹوٹنے نہ پائے
آقا کے لیے مجھ کو کچھ ہار بنانے دو
جو چاہو سزا دینا ،محبوب کے دربانو !
اِک بار تو جالی کو سینے سے لگانے دو
محبوب کے قابل تو الفاظ کہاں صؔائم ؟!
اَشکوں کی زباں سے اب ،اک نعت سنانے دو
