من موہ لیاسارے عالم دا محبوبِ خدا دیاں گلاں نے
اُوہدے فَقۡروعَطا دِیاں گلّاں نے اُہدی جو د و سَخا دِیاں گلّاں نے
سارے قرآن دے وچ رب نے تعریفاں اُوہدیاں کیتیاں نے
کتے مکھ اُوہدے دِیاں قَسماں نے کتے زلفِ دُوتا دِیاں گلّاں نے
جو حکم وی دِتّے حضرت نے بے شک او حکم خدا دے نے
جو پاک نبی فرمایا اے بے شک اوہ خدا دیاں گلّاں نے
جِدا نام لیا کم بن دا اے ،اونام او سے سرکار دا اے
جِاپں دا اے چرچا ہر پا سے او او سے پیار دِیاں گلّاں نے
یاد وچ روندیاں نیں اکھیاں نماٹیاں
سد لو مدینے آقا کرو مہربانیاں
ساری کائنات دا خزینہ مل گیا اے
اللہ دی سوں جنہاں نوں مدینہ مل گیا اے
جالیاں دے کول بہہ کے اونہاں موجاں مانیاں
سدلو مدینے آقا کرو مہربانیاں
درد ے سُوالیاں نوں خیر جھولی پاوناں
گندیاں تے مَندیاں نوں سینے نال لاؤناں
ایہو لجپالاں دِیاں عادتاں پُرانیاں
سدلو مدینے آقا کرو مہربانیاں
ساڈا تے ظؔہوری ایہو دین تے ایمان اے
پیار کملی والے دا عبا دتاں دی جان اے
باقی سبھے گلّاں ایویں قصے تے کہانیاں
سدلو مدینے آقا کرو مہربانیاں
دنیا تے آیا کوئی تیری نہ مثال دا
لبھ کے لے آواں کِتھوں سوہناں ترے نال دا
چہرہ تیرا نور وَنڈے ساری کائنات نوں
رب وی سلام پیجے اِک تیری ذات نوں
دو جگ قیدی ہو یا زلفاں دے جال دا
دنیا تے آیا کوئی تیری نہ مثال دا
مکے رہن والیا مدینے آون والیا
دھکے کھان والیا نوں سینے لان والیا
ڈِگیاں نوں تیرے بِناں کوئی نئیں سنبھال دا
دنیا تے آیا کوئی تیری نہ مثال دا
تیریاں تے صفتاں دا کوئی وی حساب نئیں
تو تو کتھے تیریاں غلاماں دا جواب نئیں
حُوراں نوں تو روپ ونڈے حبشی بلال دا
دنیا تے آیا کوئی تیری نہ مثال دا
گولا میں تیرا تیرے در دا تیری آل دا
دنیا تے آیا کوئی تیری نہ مثال دا
کوئی قسمت والا بن دا اے مہان مدینے والے دا
ہوندا اے کرم خوش بختاں تے سلطان مدینے والے دا
عرشی بے چین سلامی نوں فرشی بے چین غلامی نوں
اللہ ہی بہتر جاندا اے کی شان مدینے والے دا
سر کار دے منّن والیاں دی تاریخ گواہی دیندی اے
کر دا اےحکومت دنیا تے دربان مدینے والے دا
طیبہ دے مسافر چلّے نیں سوہنے دے در ولےّ نیں
سوہنے دِیاں یا داں پلّے نیں سامان مدینے والے دا
سینے وچ یاد مدینے دی لباں تے نام محمد ﷺدا
میرے تے ظہؔوری ڈاڈھا اے احسان مدینے والے دا
دل آقا دے نظارے کولوں رجد اای نئیں
سونہڑا ایہو جیا جگ وچ لبھدا ای نئیں
پیارے نبی دی زباں ساڈے واسطے قرآن
کسی ہور دا بیان چنگا لگدا ای نئیں
نبی چڑھے نے براق پہنچے عرشاں تے آپ
اگوں ہدےدی اے آواز کوئی ڈکدای نئیں
حکم دِتّا اے خدا جبریل توں جا
جاکے سونہڑے نوں لے آ عرش سج دا ای نئیں
دونوں ملے نے پیارے پردے کھل گئے نے سارے
بیٹھے کر دے نے نظارے کوئی رَج دا ای نئیں نے
کالیاں زلفاں والا دکھی دلاں دا سہارا
قسم خدا دی مینوں سب نالوں پیارا
دساں کی میں مصطفٰے دی کڈی سونڑای شان اے آپ دی تعریف وچ سارا ای قرآن اے
پڑھ کے تو ویکھ جیہڑا مرضی سیپارہ قسم خدا دی مینوں سب نالوں پیارا
کالیاں زلفاں والا دکھی دلاں دا سہارا
کیندی اے حلیمہ مکھ ویکھ لجپال دا لبھ کے لے آواں کتھوں سونڑدا ترے نال دا
چودھویں دا چن تے عرشاں دا تارا قسم خدا دی مینوں سب نالوں پیارا
کالیاں زلفاں والا دکھی دلاں دا سہارا
کر کے اشارا سونہڑا سورج نوں موڑدا آئپےچن توڑدا تے آئپےچن جوڑ دا
بگڑی بناوے میرے نبی دا اشارا قسم خدا دی مینوں سب نالوں پیارا
کالیاں زلفاں والا دکھی دلاں دا سہارا
دیندے نے گواہی ذرّے ذرّے کوہِ طوردے ویکھ دے نصیباں والے جلوے حضوردے
آمِہَل دا چن تے حلیمہ دا دلارا قسم خدا دی مینوں سب نالوں پیارا
کالیاں زلفاں والا دکھی دلاں دا سہارا
سارے جگ نالوں لگدیاں چنگیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
رہیا مہک جیویں جنت دیاں گلیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
اوہناں گلیاں توں تن من وار یے کر یے سجدے تے شکر گزاریے
اے تے نور دیاں سُچیا ئیں ٹھلیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
ابر رحمتاں دا سدا ایتھے وسدے جاندے روتے تے آؤندے نیں ہنس دے
جاندے رل دیکھنے نوں سیاں نے چلیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
اونہاں گلیاں نوں جیہڑ ے ویکھن آؤندے اوتے جنتّاں نوں بُوہے کھل جاؤندے
تَر گئے اوجِنہاں نے تک لیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
پاوے ایناں گلیاں دا دیدار جو ہو جاوے رحمتاں دا حق دار او
تَر گئے اوجِنہاں نے تک لیاں مدینے دیاں پاک گلیاں
یہ آروز و نہیں کہ دعائیں ہزار دو
پڑھ کے نبی کی نعت لحد میں اُتار دو
دیکھا ابھی ابھی ہے نظر نے جمالِ یار
اۓ موت! مجھ کو تھوڑی سی مہلت اُدھار دو
سنتے ہیں جاں کنی کا لمحہ ہے بہت کٹھن
لے کر نبی کا نام یہ لمحہ گزار دو
میرے کریم میں تِرے در کافقیر ہوں
اپنے کرم کی بھیک مجھے بار بار دو
گَر جیتنا ہے عشق میں لازم یہ شرط ہے
کھیلو اگر یہ بازی تو ہر چیز ہار دو !!!
یہ جان بھی ظؔہوری نبی کے طفیل ہے
اِس جان کو حُضور کا صدقہ اُتار دو !
جلوہ گر حضور ہو گئے
سب اندھیرے دور ہو گئے
ارضِ مصطفٰےکی خاک کے
ذرّے اشک نور ہوگئے
اِن کی یاد میں خوشی ملی
جب غموں سے چور ہو گئے
اِ ن کے راستے میں جو ملے
رنج بھی سُرور ہو گئے
آپ کے ہوئے نہ جو قریب
وہ خدا سے دُور ہو گئے
جن میں ان کا واسطہ رہا
کام وہ ضرور ہو گئے
صدقۂ ہے ظہوری نعت کا
معاف سب قصور ہو گئے ۔
جب مسجد نبوی کے مینار نظر آئے
اللہ کی رحمت کے آثار نظر آئے
منظر ہو بیا ں کیسے؟ الفاظ نہیں ملتے
جس وقت محمدﷺ کا دربار نظر آئے!
بس یا د رہا اتنا سینے سے لگی جالی
پھر یا دنہیں کیا کیا انوا ر نظر آئے !
دُکھ درد کے ماروں کو غم یا د نہیں رہتے
جب سامنے آنکھوں کے غمخوار نظر آئے
مَکّے کی فضاؤں میں طیبہ کی ہواؤں میں
ہم نے تو جِدھر دیکھا سرکار نظر آئے
چھوڑ آیا ظہوری میں دل و جان مدینے میں
اب جینا یہاں مجھ کو دشوار نظر آئے
